AL AMATINO DORMANTA - Artur Doménech i Mas



Dormu feliĉa! — dormu sen timo . . .
         se lipoj fajraj
ne vin el dormo — vekos per kiso.
Dormu... kaj sonĝu! — ŝonĝu ke amo
         vin feliĉigas,
dum mi rigardos — vin kun ekstazo.

Ja, rigardante — vin tiel bela,
          mi revos... revos
al sonĝoj viaj — revojn identajn .

Dormu... mi dume — ĝuos la kredon
          ke via sonĝo
sentas l' influon — de miaj revoj.

               ***

Sonĝu je tiam — kiam la nokto
           nin eksurprizis,
inter la ombroj — de densa bosko...

Sonĝu je tiu — ĵuro solena
            kiun atestis,
de l' alta trono, — la luno hela...

Sonĝu je l' ŝmaco — de amkaresoj
            kiun ni ĝuis,
post jeso via, — sur mola herbo...

Sonĝu je l' sorĉa — rava muziko
             de amaj vortoj . . .
sonĝu brakpremojn... — kaj sonĝu kisojn...

                ***

De la senorda — blonda hararo
         la bukloj ŝajnas,
sur la kuseno, — ora kaskado...

brulas honteme — la vangoj ruĝaj,
          kvazaŭ du rozoj
elfloriĝintaj — sur neĝo pura...

la rondaj brakoj — marmore blankaj,
           sur la littukoj
ŝajnas por l' amo — ĵus malfermataj...

de l' neĝa brusto — la takta ritmo
           kaŝas... malkaŝas . . .
misterajn ĉarmojn — sub la kovrilo...

                ***

Jen... jen rideto — sur via buŝo...
           jen liberiĝas
pluaj sopiroj — el via brusto.

Jen, malkvieto — jam vin ekscitas...
           viaj okuloj
jam palpebrumas... jam malfermiĝas...

                 ***

Ĉu vi vekiĝis? — Kia ĉagreno!
            pri amfeliĉo
elvaporiĝis — sonĝoj kaj revoj!

                 ***

Sed, ne! mi volas — pli longe revi
             kaj iluzion
kaj amfeliĉon — pluan reteni.

Jen miaj brakoj! — jen miaj lipoj!
             donu la viajn...
sonĝojn kaj revojn — ni plidaŭrigos!